إمام محمّدِ باقر(ع)

الإمام الخامس
الکوکب الزّاهر
هو محمّد الباقر
زبدة العالمین

 باقر.
 [قِ]
 (اِخ)
 امام محمد.
 لقب امام [ پنجم ] ابی عبدالله و ابی جعفر
 محمد بن امام علی زین العابدین
 بن امام حسین بن علی بن ابی طالب باشد.
 وی بسال ٥٧ ه.ق. در مدینه تولد یافت ،
 مادرش فاطمه دختر حسن بن علی بود
 ٥٧ سال زندگی کرد
 و در مدینه بسال ١١٤ ه.ق. درگذشت
 و در بقیع نزد پدرش بخاک سپرده شد.
 این لقب بمناسبتِ
 تبحر امام در علوم بایشان داده شده است .
 (از تاج العروس)
 (منتهی الارب).
 چه او علوم النّبیّین را میشکافت .
 (یادداشت مؤلف).
 ولادت آن حضرت روز دوشنبه سیم صفر
 یا در غرۀ رجب سال ٥٧ ه.ق.
 در مدینۀ منوره واقع شد.
 آن حضرت در واقعۀ کربلا حضور داشت
 و در آن وقت چهار سال از سنّ مبارکش گذشته بود،
 مادرش حضرت فاطمه دختر امام حسن مجتبی بود
 که او را امّ عبدالله میگفتند،
 القاب شریفه اش باقر و شاکر و هادی است .
 در تذکرۀ سبط ابن الجوزی مسطور است که
 آن حضرت را باقر نامیدند از کثرت سجود آن حضرت ،
 و بعضی گفته اند که
 آن حضرت را به سبب غزارت و کثرت علمش باقر نامیدند.
 نقش نگین آن حضرت «العزةلِله» و «العزةلله جمیعاً» بوده .
 در تاریخ وفات آن حضرت اختلاف است
 و اقرب احتمال آن است که
 روز دوشنبه هفتم ذی حجۀ سال ١١٤ ه.ق. اتفاق افتاده است
 در مدینۀ مشرفه ،
 و این در ایام خلافت هِشام بن عبدالملک بود،
 و گفته شد که
 آن حضرت را ابراهیم بن ولید بن عبدالملک بن مروان
 به زهر شهید کرده
 و شاید به امر هشام بوده ،
 و قبر مقدس آن حضرت به اتفاق در بقیع واقع شده
 در پهلوی پدر و جدّ بزرگوارش حضرت امام حسن .
 اولاد آن حضرت به روایت شیخ مفید و طبرسی و دیگران
 از ذکور و اناث هفت نفرند:
 ابوعبدالله جعفربن محمد
 و عبدالله
 از بطن ام فروه دختر قاسم بن محمد بن ابی بکر،
 ابراهیم و عبیدالله
 از بطن امّ حکیم
 و هر دو در ایام حیات پدردر گذشتند،
 علی و زینب و امّ سلمه
 که از ام ولد بودند
 (بعضی گویند امّ سلمه از مادر دیگر بوده است).
 (از منتهی الآمال).
 [از لغت نامۀ مرحوم دهخدا]